اثرات شبه اوبائین عصاره اتانولی قسمت‌های هوایی گیاه گزنه (Urtica dioica L.) در مدل گره دهلیزی بطنی ایزوله خرگوش نقش بالقوه این گیاه در درمان آریتمی‌های فوق بطنی

مقدمه: تاکنون داروی ایده‌آل در درمان طیف وسیع تاکی ‌آریتمی‌های فوق بطنی تعریف نشده است. گیاهان دارویی، به علت سهولت دسترسی، کاهش عوارض جانبی و قیمت مناسب، به عنوان جایگزین‌های شایسته داروهای شیمیایی، همواره مورد توجه بوده‌اند. گیاه گزنه دارای اثرات هیپوتانسیو و اینوتروپ منفی مشخص است. هدف: هدف از این بررسی 1) تعیین اثرات عصاره اتانولی گزنه بر روی خواص پایه و کارکردی گره دهلیزی بطنی و 2) مقایسه قدرت اثر گزنه با اوبائین است. روش‌ بررسی: در این بررسی از خرگوش‌های نر نیوزلندی (3/1 - 1 کیلوگرم) استفاده شد. پروتکل‌های تحریکی برای بررسی خواص الکتروفیزیولوژیک در گره دهلیزی بطنی ایزوله استفاده شد (24=n ). کلیه پروتکل‌های تحریکی در حضور و عدم حضور غلظت‌‌های مختلف گزنه (25/0، 5/0 و 1 گرم در لیتر) و اوبائین (1/0 میکرومولار) تکرار شد. تمام نتایج به صورت میانگین خطای استاندارد نشان داده شده است. نتایج: بعد از افزایش غلظت گزنه دپرسیون قابل توجهی در خواص پایه و کارکردی گره مشاهده شد، به طوری که در شاخص‌های ونکباخ و زمان تحریک‌ناپذیری موثر و زمان تحریک‌ناپذیری کارکردی و زمان هدایت گره‌ای افزایش معنی‌داری یافت (05/0 p). علاوه بر این میزان خستگی و تسهیل افزایش معنی‌داری یافتند (05/0 p). نتیجه‌گیری: نتایج مطرح کننده نقش بالقوه ضدآریتمی عصاره هیدروالکلی گزنه به وسیله افزایش زمان خستگی و تحریک‌ناپذیری است. الگوی شبه اوبائین اثرات گزنه می‌تواند احتمالاً مکانیسم اثرات آن را در ارتباط با مهار پمپ سدیم - پتاسیم وابسته به انرژی مطرح کند. بنابراین ممکن است در درمان آریتمی‌های فوق بطنی موثر باشد.